به چشمای خودت قسم دیگه بهت نمی رسم

وصال تو خیالیه وای که دلم چه حالیه

یادت میاد بهارمون دل های بی قرارمون؟

قایم شدن تو کوچه ها دور از نگاه بچه ها

بازی های عروسکی آخ که چه حیف شد کودکی

یک کم برس باز به خودت می خوام بیام تولدت

اونوقتها اینجوری نبود راهت به این دوری نبود

حالا که عاشقت شدم نیستی دیگه مال خودم؟

پاییز چه فصل زردیه عاشقی هم چه دردیه

گم شده باز بادبادکم تو نمیای به کمکم

عاشقی هم نوبتیه آخ که چه بد عادتیه

چه امتحان خوبیه دوریت عجب غروبیه

بارون شدیده نازنین از تو بعیده نازنین

خاطره رو جا نزاری باز منو تنها نزاری

اونوقتها مجنونم بودی کلی پریشونم بودی

اونوقتها مهمونت بودم دنیا رو مدیونت بودم

قصه حالا عوض شده صحبت یک تولد

قلبت رو دادی به کسی؟؟یه کم واسم دلواپسی؟؟

من!!!منی که بوسیدمت تو اون غروب که دیدمت

تو واسه من ناز میکنی؟؟ناز میکشم باز می کنی

این رسمشه نیلوفرم؟؟من که ازت نمی گذرم

ستارمون یادت میاد دلواپسم خیلی زیاد

نمی مونی من می مونم میری یه روزی میدونم

اول ها مهربون ترند اونهایی که همسفرند

اشک من هم که جاریه نگه دار یادگاریه

میسپارمت دست خدا اگه دوستم داشتی بیا